تجربیات تلخ بانوی رکابزن خوزستانی از تمرین در جاده - اسپند دود کن

به گزارش اسپند دود کن، خبرنگاران/خوزستان بانوی رکاب زن خوزستانی با بیان این که متاسفانه برای ترویج و فرهنگ سازی دوچرخه سواری هنوز کار خاصی در خوزستان انجام نشده است، گفت: بعضی که درون خودرورها هستند، به سمت ما ترقه پرتاب می نمایند یا آنقدر به ما نزدیک می شوند که برای چندین بار از جاده منحرف و دچار مشکل شده ام.

ستاره زرگر در گفت و گو با اسپند دود کن در مورد آزار و اذیت توسط رانندگان در حین تمرین در جاده، اظهارکرد: متاسفانه بدون حضور پدرم نمی توانم به تنهایی در جاده تمرین کنم. ماشین ها اصلا فاصله یک و نیم متری از دوچرخه سواران در حال تمرین را رعایت نمی نمایند و از نزدیکی ما رد می شوند و بارها برای خود من و دیگر رکاب زنان پیش آمده که دچار حادثه شویم.

پرتاب ترقه و اشیا به رکابزنان در حین تمرین در جاده

وی اضافه نمود: حتی بعضی که درون خودروها هستند، به سمت ما ترقه پرتاب می نمایند یا اشیایی را به سمت ما می اندازند و این ها برای خود من نیز پیش آمده است. حتی فحاشی هم شنیده ایم. واقعا تمرین در جاده بدون حضور پدرم ترسناک است زیرا اصلا رانندگان رعایت نمی نمایند. من تجربیات تلخی از رعایت نکردن رانندگان داشته ام و بارها زمین خورده ام و از جاده منحرف شده ام.

نفر اول دوچرخه سواری سرعت ایران گفت: اگر هیات دوچرخه سواری خوزستان تمهیداتی می اندیشید که به صورت گروهی تمرین کنیم، فکر می کنم اتفاقات کمتری برای ما رخ می داد.

امنیت جانی نداریم

وی اعلام کرد: متاسفانه برای ترویج و فرهنگ سازی دوچرخه سواری هنوز کار خاصی در خوزستان انجام نشده است و همین نیز باعث می گردد که ما برای تمرین در جاده دچار مشکلاتی شویم. البته در تهران، تمرین در جاده جا افتاده ولی در خوزستان فعلا در این زمینه اتفاقی نیفتاده است و واقعا امنیت جانی نداریم.

خطرات را به جان می خرم

زرگر اضافه نمود: من باید در مجموعه ورزشی 16 هکتاری اهواز تمرین کنم ولی برای ورود به این مجموعه نیز با یکسری محدودیت ها روبرو هستم که همین نیز بر سختی کار اضافه نموده است و چون نمی توانم در مجموعه تمرین کنم باید ساعت 6 یا 7 عصر برای تمرین به جاده بروم و بعد هم خطراتی را که باید به جان بخرم. واقعا شرایط برای دوچرخه سواری بانوان در استان سخت است و حمایتی صورت نمی گیرد.

تمرین در جاده با نور چراغ خودروی پدر!

وی اعلام کرد: این روزها هم که برای کاهش در مصرف برق، چراغ های سطح شهر را خاموش می نمایند، پدرم که من را اسکورت می نماید، باید چراغ های خودرویش را روشن کند تا مسئله ای حین تمرین برای من پیش نیاید.

این بانوی رکاب زن در ادامه نیز با بیان این که هیات استان اصلا پیگیر من نیست و هیچ برنامه ای برای من ندارد، گفت: دو روز پیش در مجموعه 16 هکتاری اهواز در حین تمرین دچار آسیب شدم و فعلا تمرین نمی کنم و دوچرخه ام نیز دچار مشکل شد اما هیات جویای شرایط من نشد.

خوزستان بعد از من، نفر جدیدی نداشته است

وی درباره شرایط دوچرخه سواری خوزستان نیز اعلام کرد: بعد از من، نفر جدید دیگری از خوزستان به کشور معرفی نشده و این برای دوچرخه سواری استان بد است، ضمن این که من، هم رکابی ندارم که با او تمرین کنم. حتی در بخش آقایان نیز دیگر کسی را نداریم و همه این رشته را کنار گذاشته اند. در گذشته 15 نفر بودیم که برای تمرین به جاده می رفتیم اما اکنون جز من و دو سه نفر از بخش آقایان، فرد دیگری نیست.

هیات خوزستان یاریی نمی نماید

زرگر همچنین گفت: پنچ سال است که در این رشته فعالیت دارم و نفر اول سرعت ایران هستم اما اسپانسر ندارم. هیات اصلا به من یاری نمی نماید و هر زمان هم از آن ها درخواست یاری داشته ام، می گویند فدراسیون باید به تو یاری کند. سال 98 پیش از اعزام به مسابقات قهرمانی آسیا، زین دوچرخه من شکست و با یک دوچرخه 2007 در مسابقات شرکت کردم و پنجم شدم اما اگر دوچرخه بهتری داشتم، مطمئنا مقام می آوردم. البته مدیرکل ورزش و جوانان خوزستان به خاطر مدال هایی که کسب کردم، یک دوچرخه به من داد که از او تشکر می کنم.